loading...
کلاس 7.1 مدرسه امام رضا
ali khalesi بازدید : 18 پنجشنبه 21 فروردین 1393 نظرات (0)

امتحانی

هر اندازه استادان برای ضرورت مطالعه قبل از امتحان استدلال كنند، دانشجویان به اندازه كافی مطالعه نمی‌كنند.
فرمول مطالعه در شب امتحان
نویسنده: دیوید جی فی٭

یكی از موضوع‌های رایج در دانشگاه‌های امروز این است كه دانشجویان برای آزمون‌ها مطالعه می‌كنند و استادان نیز آنان را به انجام مطالعه و تحقیق تشویق می‌كنند. انتظار است بسیاری از استادان دانشگاه از این توصیه كه «به دانشجویان نگویید درس بخوان» وحشتزده شده و از آن به‌عنوان حكم كجروی از روش‌های آموزشی یاد كنند. هر اندازه استادان برای ضرورت مطالعه قبل از امتحان استدلال كنند، دانشجویان به اندازه كافی مطالعه نمی‌كنند.
قطعاً اگر دانشجو مطالعه كند، سیستم تحصیلی نتایج بهتری خواهد گرفت اما عبارت «برای امتحان مطالعه كنید» كه در بسیاری از موارد نشانه شیوه مسئولیت دانشگاهی است، در حقیقت دانشجویان را ترغیب می‌كند تا رفتارها و گرایش‌هایی كه مخالف با هدف معنوی توسعه و یادگیری عقلانی است از خود بروز دهند.
به‌جای آن‌كه به دانشجویان بگوییم برای امتحان مطالعه كنید، باید بگوییم به منظور یادگیری و دریافتن مطالعه كنید. گاه این دیدگاه وجود دارد كه به دانشگاه می‌روید تا مدرك بگیرید و شغلی داشته و کسب درآمد کنید.
به همین نحو، شما این دوره را می‌گذرانید تا نیازهایتان تأمین شود و فعالیت‌های مربوط به ترم تحصیلی را انجام داده و تمام مفاد امتحانی را مطالعه می‌كنید تا دوره را با موفقیت به پایان رسانده و مدرك بگیرید. همه چیز به معنای یك پایان است، مقصد بالاتری وجود ندارد.


هنگامی كه به دانشجویان می‌گوییم برای امتحان مطالعه كنید یا بر انجام آن تأكید می‌كنیم آنان بهتر از پس آزمون‌های درسی برمی‌آیند، به این ترتیب مقتدرانه روش فكر كردن را روی آن‌ها می‌بندیم. در صورتی كه استادان همگی در مورد وسیله‌گرایی گلایه می‌كنند، ما و سیستم یكپارچه را به انجام چنین رفتاری تشویق كرده و راه را تسهیل می‌كنند. 
از یك سو، به دانشجویان می‌گوییم فراگیری دانش را به‌خاطر خود دانش انجام دهند و از سوی دیگر، به آنان می‌گوییم بهتر است این مطلب یا آن مطلب را بدانند یا بهتر است یادداشت بردارند یا بهتر است كتاب مطالعه كنند چرا كه در امتحان بعدی حتماً از آن بخش‌ها سؤال خواهد آمد و چنانچه به این توصیه‌ها عمل نكنند، آنان در امتحان درسی قبول نخواهند شد.
این نوع گفت‌و‌گوها با دانشجویان فرایند تحقیقی عقلانی، كاوش علمی و حاصل دانشی است كه از فعالیت سودمند به‌دست آمده است. (روشی كه برای موفقیت حتمی در آزمون بعدی طراحی شده است). 
باتوجه به آنچه گفته شد، خیلی غافلگیركننده نیست اگر دانشجویان بپرسند آیا این یا آن مطلب در امتحان خواهد آمد یا خیر یا این‌كه آیا لازم است فلان مطلب را بدانند و برای آزمون بعدی آن را مطالعه كنند؟ یا این سؤال كه در ابتدای اولین كلاس هنگام آشنایی با استاد از او می‌پرسند، آزمون نهایی چگونه خواهد بود؟ این سیستم با چنین كاركردی با آزمون نهایی پایان ترم به اوج خود می‌رسد. ما حتی تا جایی پیش می‌رویم كه هفته خاصی را برای برگزاری آزمون‌های پایان ترم اختصاص می‌دهیم.
این روش دانشجویان را تشویق می‌كند با شتاب خود را برای امتحانات آماده كنند و هر آنچه لازم است تا برای امتحان بدانند در مغز خود ذخیره كنند، خواب را بر خود حرام كنند و هیچ اوقات فراغتی نداشته باشند تا بتوانند تمام جزوات ترم را به‌طور كامل مطالعه كنند و انبوهی از اطلاعات را به‌خاطر بسپارند. در حالی كه این روش سنتی انجام تكالیف باید دانشجویان را آماده سازد تا در كشمكش‌های ناخوشایند و اجتناب ناپذیر فعالیت‌های بزرگسالی با آن مواجه شوند كه بعید به نظر می‌رسد در فرایند یادگیری تأثیری داشته باشد.


بر اساس تحقیقاتی كه درباره آموزش علوم انسانی انجام شده، مطالب یاد گرفته شده در بزرگسالی زمانی به‌كار می‌رود كه یادگیری و انتقال هر دو با هم انجام شود. مطلبی كه بیشتر از دو هفته قبل از امتحان پایان ترم «فراگرفته شده باشد»َ بیشتر در حافظه انسان می‌ماند.


قدرت انتقال مفاهیم بیش از دانش برای فهم،‌ درك و تحلیل بعدی برای دانشجو كاربرد دارد. بر اساس این تعریف، یادگیری در دوره‌های دانشگاه جایگاه کاربردی نخواهد داشت.
یكی از دلایل این است كه دانشجویان مطالعه را با امتحان برابر می‌دانند. مطالعه بسیاری از دانشجویان برای امتحان همان مطالعه شب امتحانی است. تحقیقات زیادی نشان می‌دهد یادگیری در كوتاه مدت نمی‌تواند فراگیری و انتقال مفاهیم را به دنبال داشته باشد.


به هرحال اگر نتیجه مثبتی از یادگیری كوتاه مدت به دست آید تنها در نمراتی خواهد بود كه برای هر درس كسب می‌شود. بنابر این تا زمانی كه نمرات آزمون‌های پایان ترم تعیین‌كننده باشد، دانشجویان تنها برای موفق سپری كردن دروس مطالعه می‌كنند و به ندرت چیزی یاد خواهند گرفت. 


یكی از دلایل یاد نگرفتن بسیاری از واحدهای درسی كه دانشجویان قبلاً آن‌ها را گذرانده‌اند همین خواندن‌های شب امتحانی است چرا كه گذراندن واحد درسی با یادگیری آن به یك معنا نیست.


در عوض، در ساختاری كه ما به وسیله آن دانشجویان را ارزیابی می‌كنیم دو رویكرد اساسی باید وجود داشته باشد: ارزیابی سازنده و ارزیابی موثق و معتبر كه با استفاده هر دو آن‌ها می‌توانیم به سوی فضای سالم یادگیری پیش رویم لذا باید از آزمون‌ها و مطالعات متناوب برای پاس كردن امتحانات درسی خودداری شود. ارزیابی‌های سازنده به دانشجویان این امكان را می‌دهد تا توانایی‌ها و قدرت تشخیص خود را ارتقا دهند.


به این ترتیب آن‌ها با ارزیابی، فعالیت‌های آموزش و یادگیری را با هم تركیب می‌كنند. گاهی اوقات به این فعالیت‌ها، تكنیك‌های ارزیابی همكلاسی‌ها گفته می‌شود و لازم نیست حتماً نمرات رسمی برای آن‌ها در نظر گرفته شود بلكه فرصتی است كه در اختیار دانشجویان قرار می‌گیرد تا بعد از انجام كامل تكلیفی كه برعهده شان گذاشته شده دریابند كه در كدام ابعاد خوب هستند و در كدام بخش‌ها لازم است بیشتر تمرین كرده و پیشرفت كنند. 
ساختار‌های معتبر به دانشجویان این فرصت را می‌دهد تا توانایی هایشان را در زمینه زندگی واقعی به نمایش بگذارند. كمال مطلوب آن است كه عملكرد دانشجو با توجه به توانایی او در به خاطر سپردن عبارات و اصطلاحات ارزیابی نشود بلكه توانایی وی در استفاده از ابزار‌های نظم دهنده مورد توجه قرار گیرد. مثلاً برگزاری آزمونی كه به‌صورت « open book» برگزار می‌شود به‌عنوان جعبه ابزاری عمل می‌كند كه دانشجویان می‌توانند از آن استفاده كنند. قضاوت حرفه‌ای یا نظم دهنده بر اساس توانایی انتخاب بهترین و مؤثرترین ابزار برای حل مسأله است. اگر آمادگی وجود داشته باشد،بر اساس مرور ساختارهای سازنده‌ای است كه در ارزیابی‌های گذشته نمراتی برای آن درج شده است. 
همه این فعالیت‌ها به آموزش و پرورش معنا می‌بخشد، برخی كالج‌های روشنفكر در حالی كه لزوماً با این رویكردهای ارزیابی هماهنگ نشده‌اند، تا به امروز دریافته‌اند آزمون‌های پایان ترم نقشی در ارتقا فراگیری دانشجویان نخواهند داشت. برای مثال ممكن است استادان دانشگاه هاروارد، از آزمون‌های پایان ترم برای محك زدن دانشجویان استفاده كنند، اما تعداد استادانی كه از تكنیك‌های جایگزین برای ارزیابی دانشجویان استفاده می‌كنند رو به افزایش است. اما نباید به این بسنده كنیم. امیدی نیست كه سیستم آموزش از مدل جدیدی بهره بگیرد و تحصیلات عالیه بهترین جایگاه برای شروع است چرا كه استادان مقاطع بالاتر تحصیلی انعطاف پذیری برای تجربه كردن اشكال جایگزین تكنیك‌های آموزشی نسبت به معلمان دوره‌های ابتدایی و مقاطع بالاتر دارند.


ما می‌توانیم از این فرصت‌ها استفاده كرده و روش متفاوتی ارائه كنیم تا دانشجویان با این روش جدید مطالعه كرده و یاد بگیرند و دانش بیاموزند. بله، غول «مطالعه برای امتحان» به اندازه كافی رشد كرده اما هنوز دیر نیست كه آن را از بین ببریم و بر آن فائق آییم.

 

ali khalesi بازدید : 13 سه شنبه 19 فروردین 1393 نظرات (0)
درباره ما
توانا بود هرکه دانا بود ز دانش دل پیر برنا بود
اطلاعات کاربری
  • فراموشی رمز عبور؟
    • نویسندگان
  • آرمین عباسی
  • ali khalesi
    • لینک دوستان
  • تاکسی سرویس تلفنی
  • نرم افزار املاک
  • (مجتمع آوزشی قلم (1.2
  • دانلود سریال جدید
  • آخرین مطالب ارسال شده
    • آرشیو
  • 1393
  • 1392
    • نظرسنجی
    به نظر شما کدام معلم بهتر است؟
    آمار سایت
  • کل مطالب : 25
  • کل نظرات : 17
  • افراد آنلاین : 2
  • تعداد اعضا : 14
  • آی پی امروز : 13
  • آی پی دیروز : 2
  • بازدید امروز : 12
  • باردید دیروز : 0
  • گوگل امروز : 0
  • گوگل دیروز : 0
  • بازدید هفته : 12
  • بازدید ماه : 14
  • بازدید سال : 55
  • بازدید کلی : 3,058

    • صفحه اصلی تالار گفتمان ثبت نام ورود آرشیو تماس با ما
    نیرو گرفته : رزبلاگ